حسادت؛ رذیلتی که ایمان را می سوزاند

یکی از بیماری های خطرناکی که بسیاری گرفتار آنند و کمتر کسی یافت می شود که از آن پیراسته باشد حسد است که آن را به فارسی رشک می گویند.حسد هم برای فرد زیان دارد و هم برای جامعه.

علمای اخلاق حسد را یکی از نکوهیده ترین صفت ها شمرده اند، زیرا حسد دو اثر دارد: از طرفی به حسود زیان می رساند و از طرفی کسی را که به او حسد برده شده است یعنی محسود را در خطر نیستی و نابودی قرار می دهد و بیشتر افراد جامعه در یکی از این دو حالت قرار دارند.

حسد در تمام طبقات موجود است و اختصاص به دسته ای مخصوص ندارد هم در طبقات بالا و هم در طبقات پایین یافت می شود. گمان نرود که طبقه عالی به واسطه برخورداری از ناز و نعمت پاکیزه از حسد است بلکه گرفتاران این بیماری مهلک و خطرناک در این دسته فراوانند.

حسد ایمان را می سوزاند

کتاب وسائل الشیعه از امام باقرو امام صادق روایت می کند که : "حسد ایمان را می خورد؟ چنان چه آتش هیزم را می خورد". زیرا کوچک ترین مرتبه اظهار حسد بدگویی و غیبت است.غیبت آشکار کردن نقاط سیاه و ضعف دیگران و اسلام آن را از گناهان بزرگ شمرده است.اگر حسود به وسیله غیبت و نشر نقاط ضعف نتوانست به مقصد برسد پا را بالاتر نهاده تهمت می زند و افترا می بندد و به نشر خبرهای دروغین می پردازد. اگر در این راه هم شکست خورد جز سوختن وساختن و خود خوری چاره ای ندارد.

حسود همیشه باید از سوزش این نیش درونی بر خود بپیچد و با همه بجنگد. تا هنگامی که مرگ گریبانش را بگیرد پس حسود در تمام مراتب جنایت پیشه و گناهکار است. گذشتن روزگار حسدش را می افزاید و گناهانش بیشتر می شود و ایمانش کمتر می شود آری حسد ایمان را می سوزاند چنان چه آتش هیزم را می سوزاند.

گاهی حسد به قدری شدید می شود که حسود را به خودکشی وادار می کند. در مثل است که الاغ مرگ خود را می خواهد تا به صاحبش زیان رسد! نادانی الاغ چنین اقتضا می کند که برای انتقام به زیان قطعی خویش تن دهد تا زیانی مشکوک به صاحبش برسد! بسیار معامله عجیبی است!صد در صد به زیان خود و یک درصد به زیان دیگری! حسود چنین است زیرا رشک چشم وگوشش را بسته است.

حسود شعورش را از میان برده و ادراکاتش را آلوده کرده است.نمی تواند درست فکر کند و تشخیص درست بدهد لذا نقشه هایش در آغاز خودش را می سوزاند وسپس دیگری را.عیجب این جاست که حسود براثراختلال ادراک به چنین وضعیتی خشنود است.چون عقل سالم بر او حکومت نمی کند و این گونه فکر نمونه ای از جنون و دیوانگی است.